به نقل از «خبرآنلاین»

از اشکان خطیبی و علی کریمی تا هدیه تهرانی و پرویز پرستویی

تاریخ انتشار: ۵ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۷۱۳۶۵۹

فاطمه پاقلعه‌نژاد: همه چیز از ویروس لعنتی شروع شد. شوک ابتدای اسفند. مرگ، خانه‌نشینی و ترس و از پی آن مشکل بی‌پولی و بیکاری. شرایط سخت تحریم و چالش‌هایش از یک سو و این بحران بی‌سابقه از سوی دیگر. در کنار تلاش‌ها یا حتی کم‌کاری‌های دولتی و راه بسته ارسال کمک‌های خارجی به دلیل کارشکنی‌های خارجی نیاز به گشایش جبهه‌ای جدید برای کمک‌های مردمی بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نهادهای رسمی که در حوادث غیرمترقبه قبلی و چالش‌های پیشین نشان دادند آن زنجیره بسیج صددرصدی را به دلیل سابقه دیرینه نمی‌توانند به تنهایی به دوش بکشند. گوشه‌ای از این مشکلات و عدم اعتمادها همین تصاویری است که به طنز در سریال «نون خ» و ماجرای زلزله کرمانشاه به تصویر کشیده شده است. در کنار نیروهای جهادی که وابسته به ارگان‌های نظامی و دولتی و حاکمیتی هستند، نیاز به بخشی دیگر از بدنه اجتماعی جامعه یعنی هنرمندان و ورزشکاران و چهره‌های سرشناس بود تا پا پیش بگذارند اما چالش بزرگ برچسب سلبریتی‌های غیر مسئول بود که در این دو ساله به دلیل بخشی رفتارهای گروهی از سلبریتی‌ها از یک سو و تسویه‌حساب‌های سیاسی سال‌های ۹۲ و ۹۶ از سوی دیگر اتفاق افتاده بود تا چهره این پایگاه اجتماعی و سرمایه عمومی هم به کف رسیده باشد. اما جنگ با کرونا یک فرصت مجدد بود برای بازسازی بسیاری از تصاویر ذهنی مخدوش. یک هفته کمتر نیاز بود که دیگر کسی یادش نماند روزی چقدر به پزشکان برای عدم استفاده از دستگاه‌های کارتخوان انتقاد می‌شد. آنها سربازان خط مقدم شدند و حالا نوبت بقیه بود.  گروهی همچنان انتقاد می‌کردند که فلان فوتبالیست یا فلان ستاره هالیوود چنان چالشی راه انداخته و سلبریتی ما هم گفته وای به داد مردم برسید. در دل تمام این دعواهای معمول اما همان‌هایی که در روزهای پس از زلزله به خاطر بسیج کمک‌های مردمی کارشان به دادگاه کشید بی‌سروصداتر از قبل پیش آمدند. هدیه تهرانی که مدت‌هاست کسی خبری از حضورش در محافل ندارد، با گروهی بسیج شدند و با بنیادی خیریه خانه به خانه می‌رفتند و کمک‌های اولیه به بی بضاعت‌ها می رساندند. مهتاب کرامتی سفیر کمک‌های مردمی یونیسف بود و اطلاع‌رسانی می‌کرد. امیر ژوله پیج میلیونی‌اش را برای کمک به بحران کرونا به کار گرفته بود. شده بود کسی که هشدار می‌دهد. از کمپین در خانه بمانیم حمایت می‌کرد، مشاغل کوچک را که امکان تولید محصولات قابل ارسال داشتند تبلیغ می‌کرد و رفتارهایی از این دست.

رامبد جوان در خانه نشسته بود و هر شب با اینستاگرام برنامه ‌سازی می‌کرد تا نشاط اجتماعی پایین‌تر از اینی که هست نباشد و مردم را راضی کند همچنان در خانه‌های‌شان بمانند. علی کریمی و سیدجلال حسینی بچه‌های گیلانی اهل رشت و انزلی اصلا مگر می‌توانستند در شرایط کابوسوار زادگاه‌های‌شان هر آنچه در توان دارند را صرف کمک به این مردم نازنین نکنند؟ پرویز پرستویی یک رفیق کشتی‌گیر پیدا کرده و پیج میلیونی‌اش را برای بسیج ناب‌ترین مدل کمک به مردم بی‌بضاعت وقف کرده. خانه به خانه کنار رسول خادم و کمیل قاسمی و حسن رحیمی پیش رفتند تا بسته‌های کمک‌های مردمی‌شان را به دست نیازمندان برسانند. کمک‌هایی که از مردم جمع شدند و بسته به بسته از دروازه غار و گودهایش تا خانه‌های نیمه ویران از سیل سیستان توسط همین قهرمانان به مستحقان‌شان رسیده است. در تهران یکی که پیش افتاد و از خلوت خودخواسته‌اش بیرون آمد، اشکان خطیبی بود. او که با هشتگ #من_باهاتم جلو افتاد و بقیه دوستانش را دعوت کرد برای کمک‌های یک میلیونی که می‌خواست به دست اقلا ۵هزار خانواده برسد. پیش افتاد و گفت: «این کاری نیست که من شروعش کرده باشم. همین کمپین را هنرپیشه‌های ترکیه‌ای راه انداختند و من فقط تقلیدش کردم. شکر خدا خیلی از هنرمندان و ورزشکاران هم به ما پیوستند. از حامد بهداد و رامبدجوان و حجازی فر و بچه‌های دیگر. بودند بچه‌هایی که کلا ۵میلیون پول در دست داشتند و ۳میلیونش را به کمپین ما کمک کردند. راستش من اگر پیش افتادم واقعا نمی‌خواهم طوری برداشت شود که انگار دنبال گفتن از خودم هستم و برای همین کمتر حرف می‌زنم. ما همین حالا هنوز نتوانستیم حدود نیمی از وعده‌ای که داشتیم را عملی کنیم. ما نیاز به کمک‌های افراد متمولی داریم که توان این کمک را دارند و دست تک تک‌شان را می‌فشارم و امیدوارم همه ما که توان کمک به خانواده‌های آسیب دیده را دارند پیش بیایند تا زودتر از این روزهای سخت عبور کنیم و این بیماری مهار شود.» او اینها را هم به ما و هم به بقیه دوستانش گفته و کمپینش را حالا که در میانه راه است پیش می‌برد.

هادی حجازی‌فر که به کمپین او پیوسته هم اخیرا به خبرآنلاین گفت:«راستش مهم نیست که چقدر کمک می‌کنیم، مهم این است از آنچه در توان داریم به کسی که شرایط سخت‌تری دارد ببخشیم. این در خون همه ماست و با این روحیه می‌توانیم از این چالش عبور کنیم.» امروز هنوز تا رسیدن به نقطه‌ای که همه آسیب‌دیدگان از کرونا بی‌نیاز باشند فاصله‌ای بزرگ داریم و هنوز دولت در گیر و دار چالش‌های بزرگ اجتماعی خود، نتوانسته همه آنچه گفته را حتی انجام دهد. این کمک‌های مردمی هم حتی در مقایسه با آنچه باید اتفاق بیفتد بی شک خیلی کم و ناچیز است اما حالا درباره یک چیز می‌توان با جدیت سخن گفت. اینکه بدون شوآف، این‌بار تعداد بسیاری از هنرمندان و ورزشکاران پا پیش گذاشتند و بخشی از سرمایه اجتماعی ویران شده حاصل از اظهار نظرهای بی‌دلیل یا اتفاقات هیجانی چالش برانگیز پشت سر گذاشته شده است و دیگر مردم هم تمییز می‌دهند هنرمندی را که برای کمک به هم‌نوعش در صف مقدم ایستاده تا هنرپیشه‌ای که فکر می‌کند با تمسخر یک رفتگر ساده می‌تواند فالوئر بگیرد. جنسی از آدم‌هایی که حتی به اندازه همان پاکبان عزیز نمی‌داند در روزها کرونایی باید فاصله اجتماعی را حفظ کند و به این جرم که او قصد داشته این فاصله را رعایت کند، مسخره اش می کند! ۲۵۸۲۵۸ کد خبر 1380568

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: سلبریتی ویروس کرونا اشکان خطیبی هدیه تهرانی پرویز پرستویی کمک های مردمی برای کمک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۷۱۳۶۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۵ معلم از ۵ دهه ؛ از پرویز فنی‌زاده تا رضا عطاران 

همشهری آنلاین: در دهه پنجاه مهم‌ترین شمایل معلم پرویز فنی‌زاده در «رگبار» بود و در اواخر این دهه فرامرز قریبیان در «جنگ اطهر» نقش معلم انقلابی را ایفا کرد. شاید بتوان گفت تنها در دهه شصت تعداد قابل توجهی کاراکتر معلم به فیلم‌های ایرانی راه پیدا کردند؛ از خسرو شکیبایی در فیلم «رابطه» تا هما روستا در فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» و علی نصیریان در «جاده‌های سرد» و مجید مجیدی در فیلم «شنا در زمستان»، چند نمونه از پرداختن سینمای دهه شصت به شخصیت‌های معلمند. از دهه هفتاد از تعداد فیلم‌هایی که معلم‌ها در آنان نقش محوری ایفا می‌کردند، کاسته شد. آنچه پیش رو دارید مروری است بر ۵معلم به‌یادماندنی سینمای ایران در طول ۵دهه.

دهه پنجاه؛ آقای حکمتی (پرویز فنی‌زاده در فیلم «رگبار»)
به‌یادماندنی‌ترین تصویر معلم در سینمای قبل از انقلاب که معمولا عنایتی به حرفه معلمی نشان نمی‌داد. در فیلم «رگبار» آقای حکمتی معلمی است که به محله‌ای در جنوب شهر آمده است. مدرسه مهم‌ترین و محوری‌ترین لوکیشن فیلم «رگبار» است و فیلمساز تصویری دقیق و پرجزئیات از فضای آموزشی مدارس در ابتدای دهه پنجاه ارائه می‌دهد. اداره‌کردن کلاسی شلوغ با پسربچه‌هایی شیطان مهم‌ترین مشکل آقای حکمتی در نیمه اول فیلم است‌. فیلم با علاقه‌مندی آقای حکمتی به عاطفه، خواهر یکی از دانش‌آموزان، وارد فضایی عاطفی می‌شود و درنهایت هم با انتقال از مدرسه و ترک محله به پایان می‌رسد. معمولا به انبوه تمثیل‌ها و استعاره‌ها در فیلم «رگبار» اشاره می‌شود و آنچه کمتر به آن توجه شده، تصویر ملموس معلمی است که نمی‌خواهد تن به آنچه هست بدهد. آقای حکمتی یکی از ملموس‌ترین غریبه‌هایی است که نویسنده و کارگردان «رگبار» در طول دوران فعالیت هنری‌اش آفریده است.

دهه۶۰؛ بیژن امکانیان در «دبیرستان»
علی ناصری، معلم زیست‌شناسی در فیلم «دبیرستان» (۱۳۶۶) با ایفای نقش بیژن امکانیان، در دهه‌ای که تعداد زیادی از شخصیت‌های سینمای ایران معلم بودند، به چند دلیل شاخص و به‌یادماندنی است؛ معلمی که خود سابقه اعتیاد داشته و مثل بیشتر معلم‌های سینمای ایران در دهه شصت آرمانگراست و می‌کوشد شاگردانش را از دام اعتیاد بیرون بکشد. فیلم به‌عنوان ملودرامی تلخ، یکی از موفق‌ترین آثار سینمای ایران در دهه شصت است که سال۶۶ سینماروهای زیادی را در شهرستان‌ها جذب سینما کرد. شخصیت سمپاتیک معلم و نحوه برخورد و تعاملش با شاگردان و چهره بیژن امکانیان به‌عنوان یکی از بازیگران مهم دهه شصت، تصویری از «دبیرستان» برای سینماروهای دهه شصت ساخت که دوست‌داشتنی و تأثیرگذار بود.

رامین پرچمی در «ضیافت»(۱۳۷۴)
رامین پرچمی در فیلم «ضیافت» تنها کسی از رفقای دبیرستانی است که از محله‌اش نمی‌رود و نخستین نفری هم هست که به کافه ماطاووس می‌آید تا به عهدی که سال‌ها پیش با رفقا بسته‌اند وفادار باشد. بین شخصیت‌های فیلم «ضیافت»، رامین پرچمی معلم است؛ معلمی که سطح زندگی‌اش از همه رفقا پایین‌تر است و ازدواج نکرده و راز علاقه‌اش به منیر خواهر عبد(پارسا پیروزفر) را هم مکتوم نگاه داشته است. در فیلمی که فرصت کافی برای پرداختن به همه حاضران در کافه ماطاووس ندارد و از نیمه دوم بیشتر بر علی یزدانی (فریبرز عرب‌نیا) و رامین (بهزاد خداویسی) متمرکز است، شخصیت رامین پرچمی به‌عنوان معلمی شریف بیشتر در یادها می‌ماند؛ معلمی که پاسدار رفاقت است و گذشته را فراموش نکرده است.

رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع»۱۳۸۹
تصویری طنز آمیز از معلم در فیلمی کمدی که پرفروش و پرتماشاگر از کار درآمد. رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع» تصویری از معلم در سینمای ایران به نمایش می گذارد که مسبوق به سابقه نبود.مدیر یک مدرسه دخترانه خصوصی با ورود آقایان به مدرسه خود شدیداً مخالف است، اما وقتی دبیر شیمی دانش آموزان المپیادی به علت زایمان، شش ماه مرخصی می‌گیرد، مجبور می‌شود تا یک دبیر جایگزین به دبیرستان بیاورد؛ ولی تلاش وی برای یافتن دبیر المپیاد زن در میانه سال تحصیلی بی‌فایده است و وی مجبور است یک مرد را به عنوان تنها گزینه بپذیرد تا از رقابت المپیاد جا نماند اما ورود این آقای معلم مجرد و بی‌دست‌وپا، و شیطنت دختران دانش‌آموز، و تجرد خانم مدیر جدی و بداخلاق که تا به حال خواستگاری نداشته، باعث ایجاد اتفاقات بسیار خنده داری می‌شود. دختران دانش‌آموز دست به یکی کرده و با کمک پدر یکی از دانش آموزان، اردویی را تدارک می‌بینند تا این دو مجرد میانسال را در روبه‌روی یکدیگر قرار دهند. رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع» یکی از بامزه ترین شخصیت های معلم سینمای ایران را ساخته است.

کد خبر 848506 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها معلمان بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای ایران